Ten dalej mając swój głupi uśmiech na twarzy poklepał ją kilka razy po głowię mówiąc ze spokojem w głosie.
-Nie jest przekleństwem....a co do tego to bym się nie dziwił...Niezłą sztuką jest załagodzić gniew zabójcy smoków, a ja znam zaledwie trzy osoby którym to się udało. Kto wie może za jakiś czas bedziesz na tyle silna by tego dokonać.
Mówiąc swoje ostatnie zdanie zaczął z niewiadomej mu przyczyny głaskąć ją po głowie.

-Cieszy mnie to bardzo...
W memencie w którym Nekomi wspomniałą o głaskaniu, odróchowo zabrał dłoń ze słowami.
-Przepraszam był to jakiś dziwny odruch...postaram się tak już nie robić
Uśmiech z twarzy mu nie schodził a on sam wstał odwrócił się i zrobił pare kroków przed siebie, kiedy zatrzymał się powiedział cicho patrząc w niebo.
-Mam nadzieje że teraz wszyscy patrzymy w to samo niebo...

Ten przez chwile odciął się od świata, i rozmyślał o ludziach z którymi był niegdyś w gildii, lecz przez pewne zdarzenia, odeszli. Słyszał wszystko co Nekomi mówiła, zaśmiał się kiedy powiedziała o walce, a ten momentalnym doskokiem, znalazł się za nią, siedząc i opierając się o jej plecy ze słowami.
-Ja walke traktuje poważnie, trochę za poważnie...a na jakikolwiek sparing ze mną jest trochę za wcześnie jak dla Ciebie. I mówiłem to do pewnym strych przyjaciół...[/b]
Po tych słowach delikatnie opuścił głowę.

Haron nie odpowiadał, lecz ponownie spojrzał w niebo, rozmyślając nad wszystkim, Dopiero po krótkiej chwili odpiwedział dziewczynie.
-Kiedyś może, oczywiście jesli chcesz to dalej zaproponuje Ci miejsce w Lamia Scale. Znajdziesz tam wielu magów, jak i wiele osób którę mogą pomóc Ci w rozwoju swojej magii.
Po tych słowach uśmiechnął się i zamknął oczy.

W ten jakże piękny słoneczny dzień na niebie nie było żadnej chmury, no prawie ponieważ gdzieś w oddali można było dostrzec mały czarny punkt lecący z zawrotną prędkością. Jak się po pewnym czasie okazało był to nie kto inny jak mag gildii Crime Sorciere, Cloud Strife. Gdy był już niedaleko polany zniżył lot i wylądował tuż obok dwójki rozmawiających magów. Może było to trochę niegrzeczne że tak się wprosił w ich rozmowę no ale cóż, on na to nie zważał.
- Hej Nekomi, kopę lat - Powiedział patrząc na dziewczynę.
Tak, znali się i to nie od dzisiaj. Kiedyś dziewczyna uratowała mu życie gdy był na skraju śmierci głodowej. Od tamtej pory był jej dłużnikiem.

Była ladna pogoda, dziewczyna rozmawiała sobie. Bo przecież to nie zabronione co nie? Jednak i tu nie będzie miała spokoju, bo coś pierdyklo w ziemię. Spojrzała na owego znającego ją chłopaka, jednak jakoś ona nie mogła go skojarzyć. Cóż nie to głupia jest, tylko czasem zdarza jej się nie jarzyc od razu. Jednak coś jej dzwoniło ale bie w tym kościele, wstała i przyjrzała mu się.
-No blondasku kopeć lat.
Odpowiedź może nie za ista, jednak lepszą taka niż żadna. Po tem był jeszcze jeden, tego pierwszy raz widzi na oczy.
-  a ten to kto?
Spytała, łapiąc swoją torbę a zapowiadało się tak miło. Jednak nie ma spokoju, teraz to nie jej wina czarów nie używała jeszcze. No dzisiaj znaczy się nie używała, ale czy to coś ma z tym wspólnego?

Haron widząc że powoli zaczynało robić się tłocznie na polanie, wstał, po czym zmierzył wzrokiem nowo przybyłych. Jedynie od chłopaka o blond włosach, czuł że jest silnym magiem, możliwe nawet że podobnej klasy co do niego. Drapiąc się po głowie, i chwile zastawiając podszedł do Nekomi, ze słowami.
-Przepraszam że się wtrące, ale muszę znikać Nekomi, tak więc do następnego razu. Mam nadzieje że rozpatrzysz moją propozycje.
Po tych słowach odwrócił się, i biorąc a następnie zakładając plecak, zrobił kilka kroków przed siebie po czym znikł w cienistej plamie, będącej na ziemi.
<z.t>