Słuchając, i obserwując poczynania Nekomi, westchnął po czym również się położył, i z zamkniętymi oczami odpowiedział.
-To nie tak że każda magia zabójczych smoków powoduje gniew. Spowodowane to jest głównie moją przeszłościa, o której wolę raczej nie opowiadać. Raczej sądzę że żadne z nas nie ma pecha. Musimy tylko iść do przodu mając na twarzy uśmiech.
Po tych słowach ziewnął, i podłożył ręcę pod głowę, i wspominając dobre chwile, uśmiechnął się

-Magi którą władam już nikt Cię nie nauczy, chyba że ja...chcoaiż byłoby to nieziemsko trudne i nie wiem czy wytrzymała byś taki trening.
Mówiąc to nie zmienił swojej pozycji, była ona wygodna dla młodego maga, lecz kiedy usłyszał jej pytanie lekko się zdziwił lecz nie pokazał tego po sobie,
-W czym pomóc?

Temu uśmiech nie schodził z twarzy, a słysząc słowa Nekomi odparł spokojnym głosem.
-Jak chcesz to pomagaj, ale w jaki sposób?
Powoli otwierając oczy spoglądał na niebo, przypominając sobie swego ojca, który niegdyś szybował bo tak czystym niebie, przypomniał sobei również że jego najważniejszym zadaniem jest odnalezienie go

Haron, usiadł na przeciwko po turecku po czym usiadł w pozycji jinzen, czyli z katanami na kolanach. Były one elementem dodatkowym lecz uwierały przy siedzeniu na ziemi. Po niespełna kilku sekunadach przyzwał niewielką czarną kulę którą kształtował dłoni, z zamkniętymi oczami. Nie czuł nic nadzwyczajnego, to co zwykle spokój, opanowanie.
-Nic nowego...

Słyszac jej słowa lekko się zdziwił po czym powiedział.
-[b]Jeśli moja moc zapanuje nademną, to odsuń się albo uciekaj.[b]
Po tych słowach bedąc ciągle w tej samej pozycji, przypomniał sobie zdażenie sprzes kilku lat, kiedynto jego poprzednia gildia została wymordowana. Wraz z tym ponownie pokazała sie ciemna aura, tylko intensywniejsza.

Magia której używała dziewczyna nie była dostatecznie silna aby pozbyć sie gniewu znumysłu Harona. Na nieszczęście pogorszyło to tylko sprawę, natomiast młody mag zatracając się w ciemności własnej świadomości, odzyskal nad sobą panowanie dzięki prostej metodzie, przestawiajac sobie palec.

Haron zaraz po tym wstał, podszedl do nekomi i kładąc jej rękę na glowie, jednocześnie jego twarz znalazła się niespełna 15-20 cm przed jej twarzą ze słowami.
-Nic sie nie stało, ważne że przynajmniej spróbowałaś...nie każdy od razu jest wielki magiem.
Mówiąc to miał na twarzy uśmiech.

Ten dalej będąc w tejnsamej pozycji dodal, słysząc jej słowa.
-Nie przejmuj sie,....nie jesteś beznasdziejna, nikt nie jest...troche praktyki i bedziesz silnym magiem. Wystarczy uwierzyć.
Mówiąc to patrzył jej w oczy, żeby uwierzyła w jego słowa