Po jej słowach, delikatnie się uśmiechnął, wstał po czym wziął leżące na ziemi kimishimo które było wygonane z dość grubego materiału, który był przyjemny dla skóry, a najważniejsze że był ciepły. Po czym zarzucił je na Nekomi, mówiąc.
-Nie musiałaś zaczynać...
Po czym klepiąc ją po głowie dodał.
-Nie przejmuj się, ważne że wszystko dobrze się skończyło.

-Nie traktuje Cię jak dziecko, bo gdyby tak było, to zachowywałbym się inaczej.
Po chwili patrząc jej w twarz uśmiechnął się, po jej słowach i odparł.
-Nie ma za co, zawsze do usług.
Po czym dalej się uśmiechając zaczął zastanawiać się nad paroma rzeczami, lecz to nie czas ani miejsce aby mówić o nich głośno.

-Nie powiem Ci...bo lepiej się uśmiechać niż płakać
Po swoich słowach, jego uśmiech trochę zmalał, co prawda nie miał jakilowiek złych intencji ani żadnych psikusów  w planach, po krótkiej chwili namysłu dodał.
-Zwykle się uśmiecham, gdyż staram się jakoś podnieść ludzi na duchu, bo to jak pracuje raczej to rujnuje.
Po tych słwoach uśmiech opusił jego twarz, a on sam podszedł do wcześniej odłożonych katan i włożył je za pas.

-Nie jestem tegu typu magiem...podejmuje się zadań każdego rodzaju, mimo że jestem w legalnej gildii i tak zabijam nie tylko złych, czasami ofiarami padają też niewinni.
Mowiąc to jego ton głosu zmienił się na bardoz powazny, tak samo jak jego mina, PO krótkiej chwili zamknął oczy i położył dłonie na rękojeściach katan, i oddał się chwili retrospecji, z poprzednich misji, czy nawet jak zdażeń tóre sprawiły że został magie klasy A, czyli wybicie całej mrocznej gildii.

Słysząc jej słowa delikatnie opuścił głowę, przy czym na jego twarzy pojawił się niewielki uśmiech, a on powiedział.
-Nie ma czegość takiego jak truda decyzja, podczas wykonywania zlecenia wysokiej rangi. Jedynym problemem mogą być przeciwnicy których spotykamy na trasie do ukończenia owego zlecenia.
Natomiast słysząc jej słowa odnośnie magii, ten już mocniej zacisnął pięści, a wokół niego zaczęłą się pojawiać czarna aura, która delikatnie falowała.
-Moja magia, nie jest ani odpowiedzialnością ani przkleństwem. Jest darem i symbolem siły...dzięki niej przetrwałem tak długo i dokonałem tego co musiałem.

Ten przez chwile, nie słyszał żadnych dźwięków, z otoczenia, ani tego co powiedziała do niego Nekomi. Była to oznaka że znowu tracił nad sobą panowanie, zdażało się do rzadko, bardzo rzadko, i chociaż on tego nienawidził bywały sytucje różne. Zamknowszy oczy, przypomniał sobie słowa mistrzyni gildii, która poinstruowała młodego zabójce smoków o tym jak ma nad sobą panować. Tak więc wyciszył się kompletnie po czym wspominał bardzo stare czasy kiedy to z Reyosem uczył się magii i wszystkich innych rzeczy. Kiedy już po kilku sekundach przywrócił kontrole nad swóją mocą, aura zniknęła, a ten odwrócił głowę i z delikatnym uśmiechem powiedział.
-Przepraszam chyba troszki mnie poniosło.

Haron odwróciwszy sie do Nekomi, słuchał jej słów, natomiast kiedy skończyła, lekko się zdziwił gdyż wątpił aby wiedziała czym jest jego magia, więc powiedział spokojnym głosem
-Jestem Smoczym Zabójca Cienia...a w moim przypadku nie opanowany gniew skutkuje dosyć dużymi stratami w ludności. Lecz uczę się nad nim panować, i raczej się nie zmieniłem od paru lat jak stwierdzam...przynaje miałem pare wypadków, ale to już przeszłość
Po swoich słowach zauważył w rękach Nekomi jakąś księga, nie wiedział czym ona jest, ani o czym, więc wolał się nie pytać, i poczekać do ewentualnego pochwalenia się.