Gdyby nie fakt, że sobie spał i tak naprawdę ciężko było go w jakikolwiek sposób przebudzić, to może by się przestraszył. Jednakże stwierdzić tego jednoznacznie też nie można było, gdyż Alaude był bardzo nieprzewidywalnym człowieczkiem i jego reakcje mogły być doprawdy różne. Śnił sobie o swoich ukochanych marchewkach w majonezie, wiedząc, że żona, której nie ma, czeka na niego właśnie z takim obiadem. Eh, piękne czasy, gdyby takie w ogóle miały miejsce. Mimowolnie jednak, podniósł jedno ślepię i jego oczom ukazała się anielica. Cofnij, to była po prostu cudowna dziewczyna, która mierzyła do niego z szabli? Na myśl nasunęło się tylko "o kurwa", miał nadzieję, że nie usiadł na jej wiklinowym koszyczku z grzybkami, o ile takie zbierała.
- Jesteś śliczna. - stwierdził jednoznacznie, całkowicie ignorując fakt tego, że ma przy gardle ostrze tej uroczej damy. Uśmiechnął się lekko, dodając trochę szczerości do swojej wypowiedzi. I tak sobie leżał.

Kiedy zobaczył jej rumieniec, mimowolnie uśmiechnął się dodając do tego swego rodzaju zdziwienie. Nie dość, że ładna, to jeszcze teraz wyglądała bardzo słodko. Najbardziej zatracił się w jej oczach, które były niecodziennego koloru i świetnie komponowały się z jej kolorem włosów. Potem dopiero zerknął na to, na co facet zazwyczaj zwraca uwagę od razu. Kiedy się nad nim nachyliła, miał doskonały wgląd w jej dekolt, odkrywający małą część jej dosyć sporej wielkości piersi. Nie można powiedzieć, że nie zrobiła na nim wrażenia. Szkoda tylko, że chwilę po tym powitał go piękny kopniak i cały klimacik poszedł się jebać.
- Zgrabna nóżka. - zdążył w ostatniej chwili zasłonić się ręką, co pozwoliło mu na dotknięcie blondynki. Lekko ją odepchnął, po czym wstał i spojrzał na fioletowooką, chowając jedną rękę do kieszeni.
- Chcesz marchewkę? - dla niego był to sposób na wszystkie problemy. Można było to uznać na nieśmieszny żart, ale on naprawdę chciał to zrobić. Wyciągnął z kieszeni kilka marchewek, które znajdowały się w reklamóweczce. Co za nonsens.

A jak można zareagować na to inaczej? Życie jest zbyt krótkie, by martwić się o to czy się zginie zaraz, czy dostanie się kopa, czy nawet będzie miało się okazję rozmawiać z kimś tak cudownym. Odetchnął lekko, czując, że rozbroił już ją na wszelkie możliwe sposoby. Nie zrobił co prawda tego świadomie, ale lepiej w sumie ujść z życiem. Może będzie miał okazję spotkać kogoś takiego jak ona. Nie... to raczej bardzo wątpliwe w chuj.
- Masz ładny głos, mów coś. - bardziej bezpośredniego człowieka od niego nie było i nie będzie na tym świecie. Mówił to co myślał, a przeważnie najpierw mówił, a potem dopiero myślał nad tym co z jego ust wychodzi. W tym przypadku jednak było inaczej, bo najpierw ją zlustrował wzrokiem, a potem zaczął prawić komplementy, w stu procentach zgodne z prawdą.
- Trzymaj się cieplutko. - schował swoje ukochane marcheweczki do kieszeni płaszczu i wysłał jej małego całusa w powietrzu. Odwrócił się z pewnym uśmieszkiem i schował ręce do kieszeni spodni, powoli oddalając się od niej. Najpewniej znajdzie jakieś drzewo kawałek dalej i tam sobie poleży resztę dnia.

Dla niego mogła być każdą miss, wygrałaby wszystkie konkursy już na samym wejściu. Jego podziw jednak mijał z chwili na chwilę, gdyż najpierw zachowywała się zbyt dumnie i nie przyjmowała komplementów, a potem nie wzięła od niego marchewki, którą on jej oddał z własnej woli! Nigdy tak nie robił! Już miał zamiar wyruszać dalej w poszukiwaniu marchewkowego drzewa mądrości, aż tu coś go nagle zatrzymało. Jej zgrabna rączka trzymała go za płaszcz, nie pozwalając mu na swobodne poruszenie się. Spojrzał na nią lekko zdezorientowany i mimowolnie odwrócił się znowu w jej stronę.
- Idę się położyć, chcesz ze mną? - uśmiechnął się lekko i mówił oczywiście szczerze. Dla niego nie było to nic nadzwyczajnego, ale ona najwidoczniej pierwszy raz z takim Alaude miała do czynienia. Co go zachęciło do tego co zaraz zrobi? Nikt nie wie. Zaczął się bawić jej włosami, tak o, bez żadnego powodu. A przy tym niesamowicie szczerze się szczerzył, o ile tak to można nazwać.

Istotnie, jego reakcja mogła dziwić, mogła też się jej nie podobać. Ale jednak nic mu nie zrobiła, tu był bardzo zdziwiony. Pozwolił sobie wejść tak o na jej teren osobisty i zaczął się bawić włoskami, a ona chyba tylko dlatego, że kompletnie nie ogarnęła tej sytuacji, nie wyjebała mu lepa. Uśmiechnął się lekko, widząc jej zachowanie i puścił jej włoski, idąc powoli w jej stronę. Gdy mijał ją, złapał ją za rękę i podprowadził do drzewa, spod którego dopiero co się podniósł. Ukucnął, a potem ręką pociągnął za sobą blondyneczkę. Później się położył i znowu podparł głowę ręką.
- Zdecydowanie lepiej rozmawia się na leżąco. - można by rzec, że to była jego dewiza życiowa. Tak bardzo jest pochłonięty nic nie robieniem, odpoczynkiem i lenistwem, że leżenie stało się jego metodą na wszystko. Ona mogła nie być do tego przyzwyczajona, ale mu nie przeszkadzało to, że leżą koło siebie. Nic a nic. Nawet lekko się uśmiechał, czując całą tą sytuacje i jak mu serce troszkę mocniej bije.

W przeciwieństwie do niej, Alaude był spokojny jak nigdy. Zawsze był co prawda wyluzowany, ale teraz mógł odczuwać swego rodzaju napięcie. On tego jednak nie czuł, jedyne co teraz miał w głowie to ją oraz szybsze bicie swojego serca. Odetchnął gdy dziewczyna położyła się razem z nim. Nie było to co prawda nic wielkiego, ale blondyn śmiało mógł stwierdzić, że skoro go nie jebnęła w dekiel, to jest na dobrej drodze, żeby poznać jej imię. Właśnie!
- Jak masz na imię? - spytał, przekręcając głowę w jej stronę. Kiedy ich oczy spotkały się w jednym punkcie, był wręcz oszołomiony. Nie mógł z siebie wydusić słowa, była taka śliczna. Mimowolnie ręką powędrował trochę wyżej i brzegiem swojego palca zahaczył o jej dłoń, przejeżdżając delikatnie po jej gładkiej skórze.

Rumieniec na jej policzkach był dla niego bardzo pożądanym widokiem. Nie żeby doprowadzał do tego specjalnie, bo mówił po prostu to co myślał, jednakże skoro już się znalazły, to ładnie podkreślały jej przepiękny kolor oczu. Co najważniejsze, Hikari nie była zadziorna w żaden sposób. Zgadzała się na wszystko co robił i na wszystko co mówił, w końcu - mówił samą prawdę, więc jak się z tym nie zgodzić? Uśmiechnął się lekko, słysząc jej odpowiedź i spojrzał na nią z pewnością siebie w oczach.
- Jestem Alaude, myszko. - dał się wciągnąć w jej malutką gierkę, bo w sumie nie miał nic do stracenia. Nawet dobrze się czuł gdy mówiła do niego króliczku, w końcu on też leciał na marchewkę, więc to było nawet takie pasujące do niego. Kiedy poczuł dotyk jej dłoni, mimowolnie zahaczył jednym palcem o jej paluszek i pieszczotliwie przejechał swoim od góry do dołu.

Na barwę swojego głosu nie narzekał, był to niski głos, jednakże nie usypiający, bardziej kojący i spokojny, który mógłby być traktowany jako lektor dla wielu kołysanek i bajek czytanych na dobranoc. Jej komentarz jednak nie był trafiony. Pierwszy owszem, jest silny i ma delikatną skórę, jednakże nie zabił zbyt wielu ludzi. Przeważnie pozostawiał ich przy życiu, jeśli była to zwykła walka, albo jakieś zlecenie nie wymagające mordu, stąd też trochę zaskoczyło go to pytanie.
- Niewielu, ale zakładam, że ty też nie jesteś święta? - nawiązał do sytuacji sprzed chwili, gdy jeszcze chciała mu pociachać buzie swoim ostrzem. Całe szczęście jednak wybrała tą przyjemniejszą opcję, która najwidoczniej zaczęła odpowiadać im obojgu. Zdecydowanie poprawiła mu humor swoim uśmiechem, zachwycał się nim praktycznie cały czas, tak jak jej oczami, a konkretniej - głębią ich koloru.
- Skąd się tu wzięłaś? - w sumie, było to zazwyczaj opustoszałe miejsce, czasem on przychodził tutaj właśnie na siesty i różnego rodzaju spacerki. Znał tu praktycznie wszystkich, którzy przychodzą pozbierać jakieś rośliny, czy połowić nad jeziorkiem, ale jej jednak tutaj nigdy nie widział. Całe szczęście jednak - w końcu ją spotkał, nieświadomie, ale chyba tego pragnął.

Ostatnio edytowany przez Alaude (2014-11-02 02:00:44)