Na plażę, z lasu wyszła pewna postać. Był to mężczyzna nie powalający wzrostem, ani posturą. Miał ciemnoniebieskie włosy, charakterystyczne i ostre rysy twarz. Miał kolczyki w uszach, które przy okazji wspominając, były lekko szpiczaste. Jego pół twarzy i praktycznie cały tors wraz z rękoma, a kończąc na kolanach, pokrywał płaszcz. Był on ciemnogranatowy z żółto-białymi wstawkami, podarty przy końcach, wydający się ciężki, okalający go płaszcz. Poruszał się w nim swobodnie. Na twarzy miał znak gildii... Fairy Tail. Był on niebieski, pasujący pod kolor włosów. odziny również w spodnie i wyższe buty, przechadzał się po piaskach Dzikiej Plaży. Będąc w okolicach, wracając z misji, postanowił wybrać się o miejscu, o którym słyszał od ludzi. Wędrował przed siebie, w blasku słońca, zamyślony, wpatrzony w fale. Wyjął zdjęcie kobiety i zaczął je oglądać.

Słysząc szum fal i śpiew ptaków, wyłapał we wszechświecie kilka innych odgłosów... np. głodny brzuch, nieznośni ludzie i ktoś, kto ewidentnie zwracał się do niego. Noiz zwrócił swój wzrok ze zdjęcia, ku mężczyźnie. Popatrzył się na niego i bez chwili zastanowienia, podłożył mu zdjęcie pod nos.
- Znasz ją ?
Zapytał bez wyrazu... tak od niechcenia... Jakby i tak znał odpowiedź z góry. Przytrzymał ją sekund 5 i opuścił rękę, a jego twarz nabrała rozniechęcające rysy.
- Ahh... Nieważne.
Powiedział na głos, po czym schował zdjęcie do kieszeni, a następnie usiadł na kamieniu obok. Wszyscy wiedzieli, że to nie był kamień, tylko żółw... Ale Noiz widocznie przeistoczył ten aspekt otoczenia.

Noiz spojrzał się na niego jak na dziwaka, gdy ten zaczął się awanturować i mówić, żeby ten oddał mu zdjęcie. Zwracając swój wzrok ku falom, sięgnął jeszcze raz do kieszeni, po czym podał mu do ręki obrazek z nieznaną mu kobietą. Oglądając turkus wód na plaży, zamyślonym wzrokiem, odpowiedział.
- Jestem Noiz...
Siedział w płaszczu, okryty całkowicie. Ręce były splecione, lecz nie zauważalne. Lekka bryza morska powiewała i okalała jego włosy koloru nocnego nieba. Chłopak nie był rozmowny... nie wykazywał również entuzjazmu do prowadzenia rozmowy, ale też nie sprawiał takiego, który za wszelką cenę chce być sam. Nie przeszkadzało mu towarzystwo innego maga. Myślał tak: "W razie zagrożenia, jest większa siła ataku". Myślał schematami... miał ich bardzo wiele i wiele stosował.

"Uciążliwa gaduła..." pomyślał. Westchnął cicho, zamknął oczy, po czym otworzył je i uniósł głowę. Fale dzisiejszego dnia były naprawdę przepiękne. Ich kolor odzwierciedlał ich czystość... błogość... spokój... i zdradę. W tej samej chwili, co Kareon opowiadał swoje melancholijne opowiastki na temat życia, Noiz był wpatrzony na barakudę, która jakieś 50 m od brzegu, polowała na małego żółwika, którego zostawiła matka. Dla tego malca to był już koniec krótkiego i strasznego żywotu. Widząc ten obraz, monolog chłopaka odbił się jak grochem o ścianę. Noiz spojrzał na niego i zaczął.
- Emocje są złe... Budzą do życia tego "drugiego"...
Sięgnął po kawałek ciasta. Wyciągając rękę zza płaszcza, odkrył się cały, po czym wiatr wywiał go już całkowicie z torsu chłopaka. Trzymał się na zapięciu przy szyi i zawiewał na wietrze. Jego cała ręka... Nie... obie ręce były zawinięte w bandaże. Od koniuszków palców, po same łokcie. Jego klatkę piersiową od prawego ramienia na skos także oplatał bandaż. Tak samo brzuch. Chwycił sernik i ugryzł, po czym trzymając trójkątny kawałek, opuścił rękę i trzymał ją tak samo na kolanie, jak lewą. Parę razy przemielił go w buzi, po czym odparł.
- Nie miej ludziom za złe, że są odludkami... nie znasz ich... Może jakaś ich część została gdzieś indziej... albo ktoś ją zabrał... zastąpił czymś innym...
Słysząc słowa chłopca, Kar mógł poczuć się jakby uczestniczył w ceremonii pogrzebowej. Noiz był niby przybity, poważny i tak naprawdę nie okazujący jakichkolwiek emocji... Położył mu zdjęcie kobiety na kolanie i wpatrując się w falę, wziął gryza ciacha i z pełną buzią wydukał, połykając sernik.
- Mam jom znaleść... (przełknął) Znasz ją ?

- Ahh... westchnął Nie ma o czym opowiadać... Oznajmił Noiz, po czym przekręcił karkiem, a następnie schował już wolne ręce pod płaszcz. Reakcja nowo poznanego maga był bardzo dziwna. Chłopiec nie rozumiał jej. Najpierw chciał, potem kazał to zabrać... Naprawdę, dziwny człowiek.
- Jakiś starzec mi to dał... Po tym jak go zabiłem... Powiedział z zimną krwią, bez oznaki jakiegokolwiek poczucia winy. Spojrzał na Kara i dał mu zaglądnąć w soje puste, nic nie oddające ślepia. Wyglądały jak okna, z których był widok na bezdenną pustkę. Wydawał się samotny... ale czy to mu przeszkadzało ? Sam pewnie nie mógł odpowiedzieć na to pytanie.
- Kazał mi ją odnaleźć... Nie obchodzi mnie kim jest, ani co robi... To była jego ostatnia wola. Nie mam nic przeciwko żeby ją spełnić. Należy mu się to... był niczego sobie magiem.
Powiedział Noiz, po czym znów skierował swój wzrok na fale. Chciał oglądać zachodzące słońce na horyzoncie morza.

- Zbyt chaotyczna powiadasz... Dobrze poukładajmy to.
Noiz spojrzał na Kara kontem oka, a większość jego uwagi zajęło morze.
- Pomocy nie potrzebuję... spojrzał na pierścień. Ale jak ją znajdę, to zrobię co powiedziałeś.
Chwycił pierścień i wrzucił go do kieszeni spodni. Założył ręce na kolana i tym razem odwrócił się cały w stronę nowego znajomego. Chwycił szybkim i sprawnym ruchem ciacho i zaczął je jeść.
- A skąd ją znasz i kim ona jest ?
Chłopiec pierwszy raz w życiu zainteresował się kimś, kto prawdopodobnie nie miał z nim nic wspólnego. To była odmiana jak dla niego, ale przyszło mu to całkiem normalnie... Nie miał problemów z tym, że w czasie wolnym, którego i tak nie wykorzysta, zrobi coś, bardzo możliwe, że ''ciekawego''.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
z/t. Odpisz pod tym jak chcesz.

Ostatnio edytowany przez Noiz (2014-10-17 11:25:53)

--- Misja rangi C Noiz'a ----

Po kilku dniach przerwy od zadań postanowiłeś wyruszyć na samotną misję. Byłeś świadomy ryzyka jakie podejmujesz, gdyż ostatnimi czasy demony z Tartarosu zrobiły się nader aktywne. Starając się o tym jednak nie myśleć udałeś się we wskazane miejsce na kartce z ogłoszeniem misji pisało.

'grupa osób uprowadziła pięcioletnią córką burmistrza Resort Akane i szantażuje że ją zabije jeśli ów burmistrz nie zrzeknie się władzy na rzecz ich dowódcy. oszukujemy odważnych magów gotowych podjąć wyzwania odbicia dziewczynki. z zebranych przez zwiadowców danych wynika że to grupa licząca ok. dwudziestu osób ale nie są magami w przeciwieństwie do ich dowódcy. prosimy sprawę załatwiać dyskretnie by nie ściągnąć uwagi okolicznych mediów. Podejrzewa się że kryjówka ich znajduje się w okolicach dzikiej plaży"

Wiedziałeś już na czym stoisz. Teraz pozostało tylko zaplanować sam przebieg misji i wcielić go w życie.