Mała Hikari bez oporów dała się ponieść. Dalsza droga minęła wam bez problemów. Wszystko przypominało by piękny, relaksujący spacer gdyby nie perspektywa czekającej walki. Byliście już niedaleko miejsca w którym zdaniem kotki koczowali opryszkowie gdy potężna magiczna energia wybiła was dwa metry w górę co skończyło się bolesnym upadkiem. Na szczęście poza kilkoma siniakami nic wielkiego wam się nie stało.
- No, no chyba mamy gości - dobiegł was czyjś drwiący głos. Na pobliskim wzniesieniu stał czarnowłosy mag patrząc na was złośliwie. Nie trzeba było być geniuszem by domyślić się że to on przed chwilą was zaatakował - chyba będziemy mieli rozrywkę - pstryknął palcami a po chwili otoczyła was grupa czterech rosłych typków - teraz pokarzemy wam co się dzieje gdy ktoś wchodzi na teren bractwa Ekstremalnych - oświadczył złowrogo.

Nie miłe było lądowanie, trzymała kotke cały czas. Nie chciała by coś jej się stało, wszystko działo się szybko. Gdy chłopak ją postawił spojrzała tylko na niego.
- Eh i nie mogę się wykazać.
Mruknęła zła, postawiła kotka na ziemi.
- Nie chcę by krzywda się tobie stała. Proszę zostań, wrócę po ciebię.
Uśmiechnęła się i pobiegła do nich, mimo że nie wiedziała jakie skutki będzie miała jej magia. Ale może poprosić o pomoc, tak to będzie dobre. Stary przyjaciel jej pomoże.
- Serafin twoja pomoc się przyda, mimo że aniołem jesteś pomoż nam.
Ściskała w reku talizman swój którym było pióro anioła. To on właśnie nauczył ją magii którą, wbiegła między tłum walczacyh.
- uczuciowych łańcuch.
Szybko wymowila słowa, nie używała jeszcze tego zaklęcia. Miało na celu, że przeciwnicy czują to co ona chcę by czuli. Jednak teraz nie wiedziała czy się uda. Wtedy uspokoiła by ich i może walka by się skończyła?

Cloud nie miał teraz czasu aby zająć się szefem kiedy dziewczyna którą darzył uczuciem została wplątana w walkę z trzema facetami. Użył spalania aby pojawić się przed nią i przeciąć liny.
- Uciekaj! - Krzyknął po czym ruszył na mężczyznę który to związał dziewczynę.
- Skoro tak bardzo chciałeś się bawić to pobaw się z tym - Powiedział po czym uśmiechnął się lekko.
- Ognisty oddech - Powiedział i wziął głęboki oddech a następnie zmienił powietrze które pochłonął w żywy, palący się ogień.
Następnie odwrócił się do następnego i wyciągnął dłoń w jego stronę.
- Wodne więzienie - Dodał po chwili po czym wkoło przeciwnika blondyna pojawiło się mnóstwo wody która po chwili przybrała kształt kuli i wchłonęła mężczyznę.

Walka rozpętała się na dobre. Oboje chcieliście dać z siebie wszystko choć Claud wyraźnie nie chciał ny Nekomi zbytnio się narażała przy bezpośrednich starciach. Uczucia choć zrozumiale raczej nie pomagały w starciu. Chłopak od razu przystąpił do ataku na całą resztę. Jego doświadczenie pozwoliło mu w porę uratować Nekomi od więzów. Bitwa z kilkoma miało tą wadę że trudno było wszystkich upilnować. Pierwszy z pomagierów głównego przeciwnika padł po pierwszym ciosie widocznie nie należąc do najwytrwalszych. Z drugim poszło niestety gorzej gdy wodna powłoka go otoczyła stała się momentalnie lodową masą. w ułamku sekundy pękła a duże odłamy brył rozsypały się po terenie.
- Niezła próba - zaśmiał się kpiąco pod nosem i w chwile później wielka śnieżna zaspa ogarnęła całe pole walki. Nic nie dawało się przez nią zobaczyć. Utrudniało to bardzo sprawę Nekomi ledwie dziewczyna przywołała strzałę wielka śnieżyca zasłoniła jej widoczność na swój cel. Spudłowała. Miało to jednak swoją dobrą stronę gdyż lecąca strzała miała w sobie dość pozytywnej energii że roztopiła zasłonę. Znów wszystko widzieliście. Niestety dziewczyna władczyni uczuć zaczęła odczuwać lekkie zawroty głowy spowodowane spadkiem magicznej mocy przez co nie mogła kontrolować już emocji przeciwnika. Ten na szczęście zemdlał mając za słabą psychikę by przetrwać dłuższe działanie zaklęcia. Teraz na placu boju zostaliście wy, szef "Bractwa" oraz ostatni z jego podwładnych. Nie sposób było przewidzieć co zdarzy się dalej.

Nie udało się trafić, choć tyle dobrego że śniegu nie było. Jednak zaklęcie to trochę ją kosztowało, zaczęło jej się w głowie kręcić. Czyżby aż tak działało to? A może to było co innego, odsunęła się jednak. Nie słyszała co chłopak krzyczał, zrobiło się głośno. Nie mogła teraz pozwolić sobie na chwilę słabości i była gotowa do walki mimo zawrotow. Nie wiadomo czy wróg nie miał czegos w zanadrzu.

Blondyn widząc że jego zaklęcie podziałało tylko na jednego przeciwnika przygryzł lekko dolną wargę. Miał nadzieję że chociaż zrani lekko przywódcę całej tej szajki jednak on stał nawet nie przypalony przez płomienie, nadomiar złego pojawił się przed nim pies który odwrócił jego zaklęcie przeciwko nim. Chłopakowi udało się w porę odskoczyć jednak nigdzie nie widział Nekomi. W tym samym czasie usłyszał dźwięk "rozcinanego" powietrza. Wiedział że nie może to być ptak ponieważ jest on za mały aby wytworzyć taki szum. Nie miał jednak czasu aby obserwować to co się dzieje dookoła póki nie będzie miał pewności że Nekomi nic nie jest. Aktywował Meteor po czym wleciał w te płomienie. To co tam zobaczył lekko go zdziwiło - Anioł trzymał dziewczynę na  rękach. Po krótkiej chwili Cloud tylko się uśmiechnął po czym ruszył na swojego przeciwnika cały czas korzystając z meteoru. Jego szybkość teraz była oszołamiająca więc liczył na to że uda mu się nie tylko zaskoczyć przeciwnika ale również uniknąć tego psa.

Anioł tylko się uśmiechnął
- Droga z niebios trochę trwa, a i warto pamiętać że ta planeta jest dość duża - stwierdził choć równie dobrze mógł chcieć przez dłuższy czas obserwować jak sobie radzisz bez niego.
Jeśli zaś chodzi o blondyna to atak owszem zaskoczył psa który jeżąc sierść odskoczył nieco poturbowany na bok. Atak zrobił duże wrażenie na bestii czego niestety niemożna powiedzieć o głównym przeciwniku. Mężczyzna tylko ziewnął a lecący na niego Cloud odbił się od barier otaczającej jego ciało i wylądował na ziemi. 
- Głupcze myślisz że takimi zabawami zrobisz coś dla maga odbicie - skomentował wysiłki maga ciała niebieskiego. Teraz już wiedzieliście o co chodzi. Jednak sposób na pozbycie się jego niewidzialnej bariery może być trudny. Tymczasem wróg otworzył ponownie księgę i na przeciw serafina stanęły trzy kamienne golemy. Anioł dobrze z nimi sobie radził ale przez to nie mógł podejść bliżej was. Olbrzymie kreatury były nie tylko silne ale i piekielnie wytrzymałe. Wprost stworzona na długie batalie.
- Nasza koleżanka też nie będzie bawić się sama - po tych słowach jakaś mackowata kreatura błyskawicznie unieruchomiła Nekomi a na przeciw niej pojawiły się trzy potwory co śnieżnego lamparta z jeżozwierzem. Zamiast typowych dla gatunku cętek miały wielkie kolce. szykowały już się do wystrzelenia w dziewczynę zabójczych promieni gdy nagle coś małego i różowego śmignęło między walczącymi a stwory zamarły w bezruchu, a czarodziejka uczuć opadła bezpiecznie na ziemię. W sekundę potem usłyszeliście czyjś krzyk pełen nienawiści.
- Ty wstrętny kocurze oddawaj to natychmiast.
To mała Hikari kuliła się patrząc na zbliżającego się do niej tyrana. W łapkach kurczowo trzymała księgę. Przeciwnik najwyraźniej o niej zapomniał przez co udało się sprytnej kotce wykorzystać moment zaskoczenia i zabrać cenny artefakt. bez niego w rękach mężczyzna nie mógł kontrolować bestii co dawało wam chwilę czasu na atak. musieliście tylko wymyślić jak obejść jego magię.