Biegnąc dość szybkim truchtem, Nallia oddychała dość ciężko. Rany... Trzeba zachowywać kondycję, jednak chyba nigdy nie przyzwyczai się do tych porannych przebieżek. Zwłaszcza przy jej zajebiście słabym organizmie. Z drugiej strony, czego mogła się spodziewać przy posiadaniu tak głupiej magii. Uhh... Starając sie o tym nie rozmyślać, zaczęła kolejne kółko. Dopiero w momencie, gdy przebiegała obok jednej z ławek (wcześniej pustej), cały plan posiadania stosunkowo dobrego dnia poszedł w pizdu. Głośne stwierdzenie "o kurwa", zaplątane nogi i gleba tuż przed nogami... Ekhem... Prawie nieznajomej jej osoby. Problemem było rzeczone "prawie", które wywołało na jej twarzy szok przemieszany z niemal niewidocznym burakiem oraz lekką złością.

- O kurwa... - mruknęła, teraz już bardzo wyraźnie, starając się powoli podnieść z gleby. Cóż, gąbkowate nogi po przebieżce nie ułatwiały tego zadania...

Bez słowa złapała za dłoń chłopaka, korzystając z jego pomocy przy wstawaniu. Przez cały czas też unikała kontaktu wzrokowego. Uh. W sumie, to chyba minął już rok od "wtedy". Zmrużyła lekko oczy, nie do końca wiedząc, co teraz powinna powiedzieć. W takich momentach cieszył ją fakt, iż jedno oko wiecznie musiała mieć zabandażowane. To trochę ukrywało jej zażenowanie całą tą sytuacją.

- Em, dzięki... - odparła cicho, prostując się. O, właśnie znalazla kolejny powód, by nie musieć nawiazywać kontaktu wzrokowego - nie lubiła zadzierać głowy, gdy z kimś rozmawiała. Bardzo nie lubiła.

- Co tu właściwie robisz? - spytała w końcu, przez kilka chwil zastanawiając się nad zadaniem tego pytania. A straszliwie ją dręczyło.

Odetchnęła z niemal niezauważalną dozą ulgi. Ta rozmowa nie zapowiadała się aż tak źle, jak mogłaby przypuszczać. Co nie zmieniało jednak faktu, iz czula się niezręcznie. Spokojnie usiadła na tej samej ławce obok chłopaka. Jasna cholera, jak on właściwie się nazywał?! A, zresztą. W sumie, nagle zrobiło się tu jakoś chłodniej i przyjemniej. Pewnie za sprawą jego magii. To chyba całkiem... miłe? Tak to ludzie nazywają? Westchnęła cicho.

- Prawdę mówiąc, zastanawiałam się raczej, co sprowadza cię do Magnolii. - odparła spokojnie - A to, że chcą cię wszędzie zabijać, to raczej nic nowego, nie mylę się? - dodała po chwili, uśmiechając się nieco. Rany, naprawdę nie sądziła, że jeszcze kiedyś spotka tego człowieka i, mimo wszystko, rozbawiła ją ta sytuacja.

- Ja? - zastanowiła się chwilę - Jak zawsze błąkam się tu i tam, zarabiam trochę na życie, co 3 dni w innym mieście i hotelu... Bo tam, gdzie już mnie znają, zwykle odmawiają współpracy. - nie wyglądało na to, by specjalnie się tym przejmowała. W gruncie rzeczy, lepiej było dla nich, iż pozbyli się niebezpiecznej, nieobliczalnej jednostki. Ehh.

Mimowolnie zaśmiała się cicho. Całkiem ciekawe - musieli śmiesznie wyglądać tak obok siebie. Dziewczyna władająca magią krwi, która staje się jebniętą wariatką, gdy tylko jej użyje oraz człowiek całkiem znienawidzony przez społeczeństwo. Dobrali się, nie ma co.

- Ale nie mogę oprzeć się wrażeniu, że to lubisz. - odparła spokojnie, obserwując poczynania chłopaka. Przecież mógł to zrobić normalnie. Niepotrzebne było to całe popisywanie się. Rzuciła mu jedynie spokojne spojrzenie z góry, zakładając nogę na nogę. Usmiechnęła się, słysząc ten żart.

- Wiesz, wtedy wrócę do poprzednich. Wielu ludzi podróżuje tak samo, jak i ja. Dzięki temu mieszkańcy wiecznie się zmieniają i za rok-dwa nikt nie będzie mnie już pamiętał. - odpowiedziała luźno. Zresztą, nawet, jeśli komuś przeszkadzała jej obecność, nie mówili jej tego wprost. Czasem tylko słyszała odmowę na zapytanie o zlecenia. Westchnęła cicho.

- Rozrabiam?... Nie, to nie jest dobre słowo. To trochę co innego. - odparła, starając się ukryć i tak mocno słyszalny w głosie żal. W odsłoniętym oku Nalli dało się też widzieć niewielki błysk smutku. Oh, ile była w stanie poświęcić, by pozbyć się tej mocy ze swojego organizmu...

Co dziwne, nie poczuła żadnego obrzydzenia, gdy sam przyznał, iż podoba mu się reakcja ludzi na jego widok. Wręcz przeciwnie... Na twarz Nalli wpełzł malutki, niemal niezauważalny uśmieszek. Sama również czuła wtedy swego rodzaju satysfakcję. Przejechała dlonią po grzywce, by po sekundzie zatrzymać dłoń w miejscu. Nie. Nie wolno było jej tak myśleć. Po co dodatkowo napędzała to wszystko? Czy właśnie nie po to, by nie dać się nigdy ponieść emocjom. Westchnęła cicho.

- Chyba rozumiem, o czym mówisz. Może jedynie poza tym cieniem. Ale przerażone miny, nawet diabelskie oczy... Tak, to się zgadza. - odparła, wpatrując się w niego szeroko otwartymi oczami. Trochę tak, jakby chciała zaprezentować swoją krwistoczerwoną tęczówkę. Drugiej i tak by nie zobaczył - sama miała nadzieję, że kiedyś pozbędzie się tego cholernego bandaża i normalnie otworzy lewe oko.

- W drugiej sprawie jednak nasze podejście się różni. Nie chciałabym zabijać nikogo, jednak nie do końca mam zawsze wybór. Właściwie, gdybym mogła, nie używałabym tej mocy wcale. Ale tego kurestwa nie da się pozbyć... - parsknęła, a z otwartej dłoni dziewczyny wynurzyła się duża kropla krwi. Przez chwilę latała ona w powietrzu, przyjmując różne formy, by ostatecznie wylądować na ścieżce, tworząc szkarłatną mozaikę losowych kształtów. Cóż, przynajmniej coś takiego była w stanie zrobić, bez obawy o brak kontroli. Nallia przez cały czas wpatrywała się w swoje niewielkie przedstawienie tępym wzrokiem. Tak bardzo nienawidziła tej umiejętności, a jednocześnie nie wyobrażala sobie życia bez niej.

- Aczkolwiek, dzięki za propozycję. - odparła, przenosząc spojrzenie na swego rozmówcę. Nawet udało jej się wykrzywić usta w coś na kształt uśmiechu. Nie do końca rozumiała tę swego rodzaju uprzejmość, jednak to było na swój sposób miłe.

- Wiesz... Nie jestem przyzwyczajona, by opowiadać tym każdej osobie, jaką kiedyś bądź teraz poznałam.

Obserwowała, jak wstaje i siada obok niej, a także tłumaczy kolejne elementy swego zachowania. Był troche jak szaleniec, psychopata. Nie, wlasciwie miała co do tego pewność. Bolał ją jednak fakt, iż wcale się go z tego powodu nie boi. Ba, nawet byla w stanie go zrozumieć. I to ją smucilo najbardziej, a zarazem cieszyło. Dobrze bylo czasem "poznać" kogoś, z kim choc troche mogła pociągnąć rozmowę. Kogoś podobnego do niej samej. Nawet, jesli zaraz mieliby się tu pozabijać i ciągnąć z tego ogromna przyjemność. Uśmiechnęła się szczerze, po raz pierwszy od bardzo dawna. Naprawdę dziwne uczucie...
- Tak samo śmiesznie reagują, gdy nagle umierają z powodu własnej krwi. Chociaż to na swój sposób paskudne, przynajmniej moim zdaniem. - odpowiedziała, szybko jednak kontynuując - To, co widziałeś przed chwila, to tylko mala sztuczka. Moze kiedyś będziesz miał okazje, by zobaczyć coś więcej, ale to watpliwa sprawa... Zawsze chcialam mieć jakąś inna, normalna magie. Ale cóż, nie zawsze dostajemy wszystkiego, co pragniemy. - tu zrobiła krótką przerwe - Natomiast uciekające zycie z osób, które właśnie gina... Cóż, wiele spraw nas łączy, ale tutaj mamy inne podejście. Twarze zabitych przeze mnie ludzi to coś, czego wolałabym nigdy nie widzieć.
Po tych słowach na jej twarzy znowu zapanowała powaga. Tym razem jednak bez żadnego smutku czy żalu. Stało sie tak za sprawa propozycji jej rozmówcy. Nie rozumiała, po co miałby to wiedzieć. A także czemu ja miałoby obchodzić coś dotyczące jego? Przecież... To i tak by nic nie zmieniło. Z drugiej jednak strony poczula typowa, ludzka ciekawość...
- A jest to informacja, ktora naprawde by mnie zaciekawiła?... - spytała, patrząc mu prosto w oczy z uniesioną brwią i półuśmiechem na twarzy. No co, nawet ona lubiła sie czasem potargować.

Zdziwiła się, gdy tak nagle urwał wypowiedz, jednak nie zamierzała zbytnio ciągnąć go za język; po prostu nie miała ku temu powodów. Poza tym, ciag dalszy rozmowy zdecydowanie wskazywał na to, ze za chwile sam jej o tym powie, w zamian za jej własną tajemnice. Mimowolnie zaśmiała się, dostrzegając, ze nadzwyczaj wiele ich łączy. I chyba właśnie to sprawiało, że i ona w jakis sposob mu ufala. Poza tym... W sumie wypadałoby dowiedzieć się czegoś więcej o człowieku, z którym niegdyś spędziła (całkiem niezla, swoja droga) noc.
- Zgoda, mimo wszystko, nie wydaje mi się, bys mial jakiekolwiek powody, by cokolwiek komuś mówić. - odparła w koncu, wyciągając otwarta dłoń w jego stronę; w koncu to był na swój sposob układ, prawda? Dopiero, gdy ja uścisnął, wstała z ławki, przeciągając się lekko. Za bardzo się lenila. Dopiero wtedy odwróciła się w stronę chłopaka, unosząc lekko brew ku górze i patrząc na pojedynczych ludzi przechadzajacych się po parku.
- Proponuje jednak zmienić miejsce naszej pogawędki na bardziej ustronne - zaproponowała - Jak chociażby mój pokój w hotelu. Tam na pewno nikt nieodpowiedni niczego nie usłyszy. - dodała od razu. Moze niezbyt dobrym pomysłem juz teraz było zapraszanie go do mieszkania, ale w koncu i tak spotka ja tam może jeszcze przez 2 dni.