Będzie ciekawie oj będzie.
-Kaze, spokojnie co. Bo naprawdę z wami nie pójdę.
Spojrzała na Clouda.
- Zmieniłeś, byłeś w tedy bardziej kochany.
Zastanawiała się jak to będzie, jak coś to zawsze może ich zachować.
- To idziemy, tylko grzecznie mi.

Dobrze uspokoję się. Powiedział do Neko.
Nadal za bardzo za nim nie przepadał.
- Niech będzie ale tylko na czas misji. Powiedział i wyciągnął rękę w jego stronę.

W poszukiwaniu ciszy i odrobiny spokoju na świeżym powietrzu, Elvarel skierowała swoje kroki nad rzekę. Pod pachą trzymała książkę, nieopatrzoną żadnym tytułem. Dotatarłszy na polankę, przystanęła i szybko rozglądnęła się dookoła. Świetnie. Nikogo tu nie było, cały ten motłoch zabrał się gdzie indziej. Mogła więc bez najmniejszych problemów rozpocząć lekturę.
Zastanawiała się nad zostaniem w bibliotece. Doszła jednak do wniosku, że spędza w niej i tak dużo czasu, a poza tym niektórzy magowie Lamii Scale byli nieznośnie irytujący. Do tego stopnia, że nawet ich oddychanie doprowadzało dziewczynę do szału. I to już nie tylko dlatego, że nie pokazali po sobie większej siły. Nie. Przychodzili do biblioteki i paplali jak przekupki na targu, podczas gdy to uświęcone miejsce istnieje po to, by umożliwić ludziom zdobywanie wiedzy w całkowitej ciszy i skupieniu. I tak się złożyło, że akurat dzisiaj się na tych magów natknęła.
Z wyrazem samozadowolenia na twarzy usiadła na trawie i otworzyła książkę w miejscu zakładki.

Zdążyła zagłębić się w lekturze na tyle, by zapomnieć o otaczającym ją świecie. Nic więc dziwnego, że nie usłyszała kroków nieznajomego. Skończyło się to gwałtownym powrotem do rzeczywistości, kiedy ten się wydarł. Po jej ciele przeszedł dreszcz i niemal podskoczyła. Zamknęła książkę i odwróciła głowę w kierunku chłopaka, ale już do wstania się nie pofatygowała.
- A ty co, z choinki się urwałeś? - prychnęła, mierząc go wyniosłym spojrzeniem.
Czy ten okrzyk naprawdę był konieczny? Równie dobrze mógł w nieco bardziej subtelny sposób zwrócić na siebie uwagę... inną sprawą było to, że reakcja Elvarel zapewne byłaby podobna.
- Zanim zapytasz o imię, lepiej podaj własne. Ale nieważne, jak powiem, że przeszkadzasz, to sobie pójdziesz? - rzuciła, korzystając z niezbyt zachęcającego tonu.

Mogłaby wstać i sobie pójść, nie tracąc czasu na rozmowę z tym człowiekiem. Byłoby to jednak ujmą na jej honorze, przyznaniem się do porażki. Ha! Ona miałaby mu ustąpić pola? Niedoczekanie.
- Jestem pod wrażeniem - oznajmiła bez przekonania, ledwo rzucając okiem na książki.
Nie chciała dać po sobie znać, że ją to zainteresowało. W końcu uwielbiała literaturę, a za mniej spotykane okazy dałaby się pokrajać. Poważnie. Tak jak jedni mają bzika na punkcie zwierząt, drudzy na punkcie ciastek z kremem, tak ona ma go na punkcie książek.
- No dobrze... zgaduję, że nie mam wyboru - westchnęła teatralnie.
Nie żeby jej imię było jakąś wielką tajemnicą. Rzecz jasna, kiedy Kareon usiadł tuż koło niej, nie odsunęła się nawet o milimetr.
- Jestem Elvarel, a jeśli chodzi o moją magię, to przy jej pomocy dokopałam już niejednej irytującej osóbce - powiedziała, uśmiechając się nieszczerze. - Wystarczy?

- Mów mi jak chcesz. Dziwię się, że jeszcze nie wepchnęłam cię do tej rzeki - prychnęła, zorientowawszy się, że trafiła na twardą sztukę.
Jak zawsze musiała sobie trochę pogadać, do czynów przechodziła dopiero wtedy, kiedy ktoś ją w jawny sposób obrażał. Na razie więc nie stanowiła żadnego zagrożenia pod względem fizycznym. Póki co jedynie spoglądała na chłopaka lekko nieprzychylnie. Jego upór denerwował, owszem, ale też zaczynał wzbudzać w niej niejaki podziw. Niezależnie od odpowiedzi Elvarel, dalej próbował prowadzić normalną rozmowę. Inni już by pewnie zrezygnowali albo zaczęli regularną bitwę słowną.
Nie spodziewała się jednak kolejnych słów. Propozycja uderzyła w nią jak grom z jasnego nieba, przez chwilę siedziała nieruchomo z zamarłą twarzą. Co chciała zobaczyć? Czy raczej... kogo. To było oczywiste.
- Nie... nie musisz. Jeśli zobaczę to, co chcę zobaczyć, trudniej będzie mi się od tego uwolnić i zapomnieć - odezwała się w końcu. - Ale dzięki za... dobre chęci.
Ha. Wreszcie powiedziała coś miłego. Bez ironii. Zaskoczył ją, może dlatego.
- Tak zasadniczo, zagadnąłeś, bo szukałeś po prostu okazji do zwykłej rozmowy? Jeśli tak, to tym razem ja cię poinformuję. W okolicy znajdziesz mnóstwo osób, które są do takiej bardziej odpowiednie niż ja - oznajmiła, ale była bardziej ciekawa niż złośliwa.

- Czyżby? Bo wiesz, może lepiej byłoby przekonać się na własne oczy - odpowiedziała, chociaż nie zrobiła żadnego ruchu świadczącego o zamiarze wrzucenia maga do wody.
Coś jej jednak mówiło, że to mógłby być ciekawy widok. Gorzej gdyby pociągnął ją za sobą, czy coś. Nie miała zamiaru moknąć. Zwłaszcza, że zapowiadał się całkiem spokojny dzień.
- Ech... - westchnęła i machnęła ręką na pytanie Kareona.
Nie chciała już tego tłumaczyć. Za dużo fatygi, a poza tym pogrążyłaby siebie jeszcze bardziej. Bo jakby nie patrzeć, dała się wciągnąć w rozmowę, co już samo w sobie zaprzeczało jej słowom.
- Nie, wątpię. Ale może masz swój jakiś popisowy numer, który mógłbyś pokazać? - przechyliła głowę w bok, nie żeby była ciekawa.
No dobra, była. W końcu najważniejsze to duże wrażenie, a przynajmniej dla niej.

Siedziała spokojnie i nie odzywała się, podczas gdy Kareon przygotowywał się do swojego popisowego numeru. Minę miała nieco nieprzekonaną, jakby była pewna, że nic jej nie zaskoczy i niczym nie wzbudzi w niej odpowiednio pozytywnego wrażenia.
Niestety.
Mag zdołał zaskoczyć Elvarel. Spodziewała się zobaczyć wszystko, tylko nie to, co się z nią wiązało.
- Przecież to... - wymamrotała pod nosem, unosząc jedną brew do góry.
O stworzeniach rodem z legend wiedziała nawet więcej niż o samej sobie. Rozpoznała więc wodnego konia, na którego grzbiecie można było przejechać się tylko jeden, jedyny raz.
- No proszę. Tego się nie spodziewałam - odpowiedziała, krzyżując ręce na klatce piersiowej i obrzucając chłopaka badawczym spojrzeniem. - Poddaję się, zaskoczyłeś mnie.
Co nie zmienia faktu, że i tak uznawała swoją magię za lepszą, ot co.