- Miłe to słowa, ale nie zrozum mnie źle nie polegam tylko na szybkości. Moja kolejna magia opiera się na fechtunku - powiedział Revo kładąc się na trawie.
Żar z nieba lał się coraz to mocniej, dlatego ukojeniem dla duszy i ciała było kiedy lekki wiaterek zawiał dając trochę ochłody.
- Obaj zaprezentowaliśmy po jednej magii. Teraz czas na Twoją kolejną.

Mag chwile pomyślał i sam przyznał że jest jednak za gorąco. Aby trochę się ochłodzić chłopak zaproponował
- Tu niedaleko podobno jest bar. Jeśli tylko chcesz możemy iść tam albo poczekaj chwilkę to coś przyniosę zimnego - Revo podparł się o pień drzewa

Mag wstał podał rękę dziewczynie żeby pomóc jej wstać.
- To chodźmy

Zmiana miejsca na "bar"

Nie mogła tego pojąć, dlaczego akurat tutaj przyszła. Była bardzo zamyślona. Ogród Crocus... Bardzo piękne miejsce. Spojrzała na to wszystko z obojętnością w oczach. Nie umiała się już niczym cieszyć. Grunt, to żyć, aby pewnego dnia mogła dokonać swojej zemsty. Lecz wiedziała, że na razie nie ma szans. Była za słaba. Musiała stać się silniejsza, to pragnęła. Spojrzała na swój miecz, zaciskając na nim mocniej swoją dłoń. Nie zawaha się, nigdy.
Dotknęła jedno z kwiatów. Była nim biała róża. Piękna i delikatna, jeszcze nie rozkwitła. Lecz z powodu własnej nieostrożności, skaleczyła się o kolec. Kropla krwi opadła na biały płatek. Po chwili krew przestała cieknąć, wszak to nie było głębokie skaleczenie.
Postanowiła zawrócić. Nic jej tutaj nie trzyma, więc dlaczego ma tu zostać?

Chciała już wyjść z ogrodu, kiedy usłyszała jak ktoś gwiżdże. Przystanęła, rozglądając się, aż natrafiła na źródło hałasu. Spojrzała na niego. Jej spojrzenie było puste. Jakby... utraciła nadzieję. Jednakże, tak nie było. Chciała dotrzeć do swojego celu po trupach, bez względu na okoliczności.  Patrzyła na tego chłopaka dłuższą chwilę, po czym usiadła na ziemi, opierając się o gruby konar drzewa. Obok niej była jej katana. Nie odzywała się. Wolała, jak jest cisza. Nie chciała z nikim rozmawiać, chyba, że ją do tego zmuszą. A teraz... po prostu skupiła się na teraźniejszości i chwili, która trwała.

Nagle w ogrodzie zjawił się ktoś, kogo nie powinno tu w ogóle być. Podszedł bliżej ławki na której siedział chłopak po czym uśmiechnął się do niego niczym istny demon, którym z resztą w rzeczywistości był.
- Pierdolnięcie Ogi murarza! - Krzyknął po czym uderzył Lajosa z taką siłą że ten aż zrobił dziurę w drzewie własnym ciałem.
- Chodź się pobawić tygrysku - Powiedział strzelając z kostek.
Miał chęć się dzisiaj rozerwać i miał nadzieję że ten chłopak mu to zapewni. Czekał chwilę aż się podniesie po czym spojrzał na dziewczynę.
- Lepiej stąd uciekaj jeśli Ci życie miłe - Ostrzegł ją.
Nawet jeśli był demonem to dalej miał swój honor i nigdy nie uderzy dziewczyny.

Lajos wpatrzony w gwiazdy nie był w stanie pojąć tego co miało nadejść. Demon z krwi i kości, który pojawił się tutaj, w Crocus, w Ogrodzie Kwiatów... Był i miał zamiar przynieść mord i spustoszenie. W ostatniej chwili go usłyszał i zauważył kontem oka i nie byłoby z nim za ciekawie, jakby tuż przed samym uderzeniem nie zakrył twarzy rękoma. Siła i impet ciosu był na tyle ogromny, że wybiło go niczym naciągniętą sprężynę o potężnym naciągu. Przeleciał 2 m po czym udeżył w drzewo, przez które strikte przebił się niczym przez wykałaczkę. Drzewo urąbane do połowy runęło na ziemię, a chłopak leciał tak jeszcze dobre 20 metrów, po czym przeturlając się po ziemi, zatrzymał lot ręką wbitą w ziemię. Miał opuszczoną głowę, którą stopniowo podnosił. Jego usta były podbite i rozcięte... leciała mu krew. Ale to nie mogło przykuć ich uwagę, albowiem jego blizna na twarzy jarzyła się piekielnym ogniem, a po chwili również jego oko. Z blizny zaczęła ciec stróżka krwi. Stał powoli, ustawiając się wyprostowany, naprzeciwko demona. Powoli rozpiął swoją kamizelkę i dał jej spokojnie opaść na ziemię. Nie tracił wzroku z przeciwnika.
- Soemi... Uciekaj stąd... To nie jest coś, z czym mogłabyś się mierzyć. Przetarł krew z ust w swoją prawą rękę i kontynuował.
- Jeżeli chcesz pomóc, ruszaj do siedziby gildii... Powiedz, że "Podziemia odkryły swoje oblicze"... Mistrz zrozumie. Nie oglądaj się za siebie, nie słuchaj krzyków, po prostu biegnij.
Lajos stanął w bojowej pozie i zabłysnął srebrzystym światłem. To był czas, w którym stanął twarzą w twarz ze śmiercią, ale Pan Księżyc był po jego stornie. To noc jest jego żywiołem i nie da zrobić z siebie ofiary. Wybuchł srebrzystą energią, dzięki której na zawołanie aktywował Siłę Smoka. Przybrał formę łuskowatego człowieka z rogami. Bardziej przypominał demona niż jego przeciwnik. Chciał upewnić się, że Soemi nie będzie w zasięgu rażenia, kiedy ten zaatakuje, więc czekał aż odeszła. Jeżeli tego nie zrobiła, to wiedziała na co się pisze. Lajos zaczął atak. W tej formie mógł przewyższyć przeciwnika szybkością i zwinnością, więc z łatwością dałby radę unikać jego ataków, więc skupił się na swoich obrażeniach i użył Pięści Księżycowego Smoka. Atakował wszystkimi częściami ciała jakie posiadał, a jednocześnie przechodził od razu do defensywy i robiąc zwody, unikał jego ataków.

Lajos nie mógł powstrzymać pędu swojego ciała, wleciał całą siłą w dziewczynę. Wiedział, że musiała opuścić pole bitwy jak najszybciej, ale tego nie zrobiła. Widocznie była gotowa na śmierć. Chłopiec położył na niej swoją nogę i szybkim, zwinnym ruchem, wykonał odskok w powietrze. Wykonywał właśnie nad nimi salto, przy czym zbierał energię księżyca. Widział, że nie może dłużej czekać, bo demon za bardzo się rozkręci. Będąc jakieś 50 m nad nim, bardzo wolno się unosząc w powietrzu, szepnął słowa: Podróż Czasów: Luna Vexus, po czym ta dziwna energia, którą zbierał, uwolniła z jego pięści niszczycielski promień zagłady, który swą srebrzystą powłoką miał zniszczyć plugastwo tej ziemi. Strzał był ogromny i pochłaniał jakieś 1/4 całych ogrodów, więc zostanie po tym wielki krater wypalonej ziemi. Ten strzał potężnie wybił chłopca w powietrze i był jeszcze wyżej niż wcześniej. Obserwował pole walki i czerpał energię księżyca, ładując baterię.