Czas mijał, ludzie się zbierali. Wszyscy mogli nieco w oddali dojrzeć postać wiszącą w powietrzu. Medytacja pozwoliła jej się przygotować na możliwe kłótnie, sprzeciwy i głupotę ludzką, której nie sposób uniknąć kiedy trzeba się stykać z rodzajem ludzkim na każdym kroku.
Otwierając oczy, powoli, niesiona wiatrem wylądowała na ziemi i już na własnym nogach będąc gotową na wszystko ruszyła w kierunku zebranych. Wyraz jej twarzy nie przedstawiał zbyt wiele nadziei, a oczy błyszczały dziwnym blaskiem. Czymś na kształt żądzy krwi - ciężko uciszyć demoniczny zew kiedy miała tu tak wiele łatwych ofiar. Nie musiała im przecież pomagać, a jednak zmieniła przecież zdanie co do tego.
Dług u mistrza motywował ją do wykonania tego zadania bez straty w ludziach, im szybciej tym lepiej. Spoglądając po twarzach wszystkich przybyłych próbowała odgadnąć kto może się przydać i w jaki sposób.
- Czy to już wszyscy? - Zapytała, a jej głos przesiąknięty chłodem niemal jak powietrze pory roku do której nieuchronnie się zbliżali, przeniknął wszystko wokół. - Jestem Katarina. - Dodała po chwili i odrzuciła długie włosy na plecy jednocześnie lepiej eksponując swoje bronie. Straszak dla zbyt zuchwałych.
- Ufam, że nie dacie się zmanipulować i kierowani odwagą nie zaczniecie mnie atakować bo jestem waszą nadzieją na wygranie tej wojny, tylko ja mogę wskazać wam drogę i lepiej byście o tym pamiętali. - Jeżeli nadal panowała cisza zaczęła spacerować wokół nich przeszywając wszystkich po kolei spojrzeniem szmaragdowych jeszcze tęczówek. - Przedstawcie się i podajcie swoje zdolności. Muszę ułożyć plan. - Zatrzymała się w końcu w miejscu i uniosła nieco w powietrze lewitując z pomocą swoich zdolności. Gdyby komuś zachciało się jakiejkolwiek próby ataku to niech się spodziewa trąby powietrznej albo czegoś jeszcze gorszego w postaci szkarłatnookiej demonicy - krócej, trzymajcie swoje zapędy na wodzy.

Taaa, tak jak myślałem, nawet nie warto tu było przybywać.. wszyscy będą się rządzić, już pierwsza chętna się znalazła. - powiedział cichutko, tak by tylko China to usłyszała.
- He.. kolory dużo mi to nie mówi, no ale cóż! jak tak bardzo chcesz żebym zanudzał twoje życie swoimi pogawędkami.. moja magia.. łuk ucieleśnienia.. i.. tak! to wszystko -dodał lekko zakłopotany. Jak by to było jak wszyscy dowiedzieli by się
-Droga pani, może najpierw opowiesz nam coś o sobie? nie to że się narzucam.. ale ciężko wyjawiać osobiste informacje - komuś nieznajomemu. - wykrzyczał, czyżby się nie bał? kobieta wyglądała na dosyć mroczną osobę.
Taktyki..taa..

Chłopak widząc, że pierwsi z FT zaczynają otwartą konwersację z demonicą, Noiz postanowił postąpić tak samo, zwłaszcza, że w okolicy była też ich mistrz gildii. Widząc Kaza, którego spotkał nie raz w sali głównej siedziby wróżek, podszedł do niego i mierząc go wzrokiem, zwrócił się do Silvy:
- Energetyczny Rozpad...
Rzucił lekko i zwinnie żeby usłyszeli to oni i tylko oni. Kazuyuki mógł widzieć magię Noiza w akcji, bo nie wykluczone, że był wmieszany z nim w jakieś większe rozróby, które zapoczątkowywali członkowie Fairy Tail. Stał z rękoma pod płaszczem i tylko lekki wiatr mógł ludziom pozwolić dostrzec resztę jego ciała. Nie miał koszulki, a przez 3/4 klatki piersiowej i całą prawą rękę, zawijały się bandaże. Tak samo jak na lewej dłoni, a kończąc za łokciem. Miał również obwiązany brzuch. Nie trzeba było być geniuszem żeby wywnioskować, iż niedawno brał udział w jakiejś misji, bądź cięższym pojedynku.

Po chwili na placu zjawił się również on. Nie miał zamiaru się z nikim, zupełnie nikim witać ponieważ nie przybył tutaj na pogawędki. Dostrzegł kilku starych znajomych jednak nie było to teraz ważne. Usiadł sobie gdzieś na jakiejś ławce nieopodal tłumu magów i westchnął głośno. Miał zamiar razem z nimi napaść na Tartaros jednak zaczął wątpić w swoje postanowienie widząc jak wiele nieprzydatnych osób planuje pójść tam razem z nim. No tak, jego obowiązkiem było walczyć z demonami gdyż zobowiązał się do tego przystępując do Crime Sorciere i został skierowany właśnie tutaj przez mistrza gildii który był już tutaj jednak nigdzie nie widział pozostałych członków. Gdy do jego usłyszał jak wszyscy się przedstawiają i zdradzają swoje magie tylko się cicho zaśmiał, to była największa głupota jaką do tej pory słyszał. Poznanie imion towarzyszy to jedno, jednak zdradzanie swojej magii w tak ogólnodostępnym miejscu mogło być tragiczne w skutkach. Przecież ktoś z nich mógł być szpiegiem i zapamiętać jaką magią się posługują po czym przygotuje skuteczną obronę.

China założyła ręce. Wszyscy zaczęli wymieniać swoje magie i posłusznie się przedstawiać. W porządku, ona również może to zrobić. Przeczesała włosy palcami, uśmiechnęła się lekko, w kierunku czerwonowłosej. Potem zbliżyła się nieco. Nie każdy na placu musiał koniecznie wszystko o niej wiedzieć. Nie?
- China Furasshu.- powiedziała najpierw, głosem prawie niepewnym. Potem wyprostowała się bardziej, rozluźniając przy tym.- Moja magia to elektryczna tęcza.- dodała. Ten kolorowy dar napawał Chinę radością. Nie ważne jak mocny będzie przeciwnik.. ona zawsze rozjaśni atmosferę swoimi łukami barw. Magicznie.

Na placu pojawił się również Darker, ubrany w swój oryginalny strój i maskę. W pierwszej chwili zobaczył Clouda siedzącego samotnie w oddali lecz nie podsiadł się do niego, gdyż był zły. Nie na niego lecz na Shada, który pozwolił się obić jakiemuś podrzędnemu demonkowi, a przecież to oni dwaj byli największą siłą tego sojuszu. Shad leżał w szpitalu Crime, a on sam jako jedyny z Zabójców Demonów miał niańczyć tych legalnych cwaniaczków. Jego obawy tą misją zwiększały się z minuty na minutę, gdyż jak wiadomo tylko jeden demon wystarczył aby wymazać Shadem podłogę, a to sam w sobie był nie lada wyczyn. Musiał się obawiać najgorszego lecz było coś jeszcze co przykuło jego uwagę na tym placu. Była to kobieta wyglądająca zupełnie jak człowiek lecz można było od niej wyczuć potężną demoniczną energię...czyżby była demonem, albo półdemonem? Musiał to sprawdzić za wszelką cenę, gdyż nie można było pozwolić na żadne przeszpiegi.

Noizu nie bacząc na to, że nie podał swojego imienia, bo najzwyczajniej w świecie o nim zapomniał, oddalił się od demonicy, gdyż zapowiadało się to na jeszcze dłuuuugiee spotkanie. Rozpoczął spacer po placu, patrząc w przestrzeń, omijając potęcjalnych sojuszników i nie zwracając uwagi na nowo przybytych ludzi. Nie znał kobiety, po którą ruszali, ale jak takie było życzenie mistrza, to nie mógł odmówić.