Znalazła się w lesie, który tak dobrze znała. Tak samo jak wszystkie jego tajemnice i sekrety, które dla oczu zwykłych ludzi pozostawały ukryte przez całe życie. Wzdrygając się momentalnie zaczęła zawracać. Zamierzała przejść przez polanę, nawet nie myślała o tym, że przez zamyślenie się tu pojawiła. Narażała swoje i tak długie i kosztowne życie na szwank przebywając tu. Im szybciej zniknie tym szybciej będzie znów bezpieczna.
Szlag by to, pomyślała czerwonowłosa przystając na gałęzi jednego z drzew i z daleka, w ciszy obserwując mężczyznę. Kim był i czego tam chciał nie mogła wiedzieć, ale zarówno niewiedza jak i sama jego obecność wywołały w niej irytację.
Zanim zdążyłby w ogóle ją zauważyć machnęła dłonią i przez polanę ze świstem przeleciała cała chmura stworzona ze sztyletów, a następnie ona sama korzystając z klątwy wiatru znalazła się na dole. Zachowała bezpieczną odległość nim się odezwała.
- Jeśli przysłali cię po mnie tak szybko to muszą mieć tu jakieś czujki. - Uznała go za wroga sądząc, iż Tartaros się o nią upomniał. - Jeśli chcesz pozostać w jednym kawałku daj mi przejść i nigdy więcej nie pokazuj mi się na oczy człowieku. - Rzuciła odrzucając długie włosy na plecy by nie zasłaniały jej widoku.

Nietrudno było jej przewidzieć, że mag zareaguje. Nim się obejrzał dziewczyna zniknęła z jego widoku, a znalazła się w powietrzu. Wystawiona na cel czy może to coś innego? Tego sam się musiał domyślić.
Z kilku stron naraz dało się słyszeć demoniczny głos czerwonowłosej.
- Odeszłam od Tartarosa zanim się urodziłeś szczeniaku. Rzucanie mi wyzwania może być ostatnią rzeczą w twoim życiu. Zastanów się czy ta walka jest tego warta. - Pozostawała ukryta, a wiatr roznosił jej głos w taki sposób, że nie mógł odkryć z której idzie on strony. Mógł sobie chcieć rozrywać demony, ale jej nie dostanie. Nigdy. Wybrała życie wśród Szablozębnych i tego zamierzała się trzymać tak długo jak nie zostanie wplątana w coś większego.

Manipulacja wiatrem pozwalała jej bez problemu nie tylko oddychać, ale i poruszać się mimo ognia. Mogła również wytrącić mu oręż z ręki powodując ogromny pożar lasu, a kto wie czy i nie rozprowadzić ognia dalej.
- Widzę cię i słyszę człowieku. Sądzisz, że gdybym należała do tej przeklętej zbitki akolitów to pozwoliłabym ci jeszcze żyć? - Tym razem jej głos pochodził z jednej strony, mianowicie z góry. Znajdowała się wysoko nad nim gotowa się bronić w razie potrzeby. - Masz mnie tu, a ja dostrzegłam cię pierwsza. Mógłbyś już nie żyć. Dalej zamierzasz okazywać pychę czy dasz w spokoju wyjść z tego cholernego lasu? - Zaczynały jej puszczać nerwy. Wciąż są za blisko cholernego Tartarusa by mogła się odprężyć.

Nie mógł być szybszy od niej. Rozpłynął się, a jedne w co uderzył to niematerialna powłoka powietrza, bliska iluzji, ale nie będąca nią. Tę samą powłokę pociągnął za sobą ku ziemi w czasie kiedy demonica spokojnie znajdowała się kilka metrów w bok szykując się aby przyszpilić go bronią do ziemi w chwili gdy się tam znajdzie. Zanim zdążyłby się znów poruszyć dziesiątki ostrzy wylądowały wokół niego, a na jednym z nich stanęła kobieta śmiejąc się szyderczo. Nawet jeśli znów użył klona to nie będzie w stanie jej dosięgnąć. Powłoka powietrza wokół  Katariny falowała w sposób, który powinien wydać mu się w końcu podejrzany.
Tak więc spętana iluzja nie mogła nic zrobić, a sama jej twórczyni czekała na to co zrobi mag.
- Dość. - Warknęła na wypadek gdyby nadal zamierzał próbować z nią walczyć. - Masz chwilę aby się przyjrzeć więc to zrób głupcze i zapamiętaj kto cię nie zabije tylko dlatego, że przedstawiasz jakiś poziom.

Nie potrzebowała bowiem ukazywać mu wszystkich swoich technik ani tym bardziej pełni swej mocy. Gdyby do tego doszło nie tylko mielibyśmy tu trupa, ale zapewne zjawiła by się i grupa ciekawskich demonów, a z kilkoma naraz walczyć nie zamierzała.
- Musisz być głupszy niż większość przedstawicieli swojej płci jeśli sądzisz, że mogłabym tam wrócić. Ja nie wybaczam krzywd, a cały Tartaros kiedyś dosięgnie moja zemsta. - Nikt wcześniej nie słyszał z jej ust słów tak bardzo przesiąkniętych nienawiścią. Dziewczyna wyprowadzona z równowagi przestała się kontrolować, unosząc się w powietrze pozwoliła by wichura ogarnęła teren ich walki. Mimo wszystko powinien ją słyszeć bardzo wyraźnie. - Odpuść sobie takie odzywki człowieku. Nigdy nie wrócę do tego piekła, a jeśli dłużej mnie podenerwujesz odeślę cię do wróżek w kawałkach. - Machnęła dłonią i wszystko się skończyło tak szybko jak zaczęło. Lądując zgrabnie na ziemi machnęła dłonią po raz drugi i wbite w ziemię ostrza również zniknęły pozostawiając po sobie jedynie ślady na ziemi. - Uspokoiłeś się? - Warknęła zerkając na niego przelotnie i nasłuchując czy ktoś się nie zbliża. Jej wybuch mógł zaalarmować demony tylko jeśli ktoś patrolował okolicę. W innym wypadku pozostaną nieodkryci. Do jej uszu doleciał wybuch w innej części lasu. Zadrżała podświadomie wiedząc co to oznacza. Nie patrząc na niego więcej zniknęła. Zwyczajnie uciekła.

zt.

Ostatnio edytowany przez Silva (2014-10-08 15:48:09)