W stronę świątyni wolnym, lecz stanowczym krokiem, zbliżała się sylwetka postaci. Przeciętnego wzrostu młodzieniec, o włosach ciemnych, otoczonych fioletową poświatą. O dwukolorowych oczach i nieobecnym spojrzeniu. Wyglądał dosyć mrocznie w tę chłodną i spokojna noc. Chłopak z opuszczonymi bezwładnie rękoma wzdłuż swojego ciała, powoli stopień za stopniem, wdrapywał się aby wkroczyć do świątyni najświętszego. Nie czół strachu. Nie targały nim żadne emocje. Lecz jego aura magiczna kipiała aż od żądzy zemsty. Jego nieobecny wzrok mógł oznaczać to, że umysłem ciągle jest w przeszłości. To co zdarzyło się tak dawno, dręczy go do dnia dzisiejszego i nie przestani, nim krew jego oprawców nie spłynie mu pa jego lodowatych dłoniach. Jego stopy roznosiły huk, kiedy stąpał do głównego ołtarza. Jego oczy zalśniły w blasku ognia na samym środku świątyni. Jarzył się czystą nienawiścią, strachem i plugastwem... Był prawdziwym wcieleniem Zerefa. Jego cząstką na Ziemi, która była wspaniałym widokiem dla każdego członka Grimoire Heart. Hatus lekko ugiął się na nogach i wyciągnął z rękawa płaszcza żyletkę. Podciął sobie nią żyły na nadgarstku prawej ręki, a zaraz podciągnął drugi rękaw i podciął je na lewej ręce. Wystawił je przed siebie i jego umysł był na tyle wyciszony, że nie słyszał nic, poza uderzeniami kropel krwi o posadzkę. W jego głowie panował kompletny spokój i zaczął wypowiadać słowa skierowane wprost do niego.
- Przybyłem Panie, aby ofiarować Ci swoje życie. Posłuż się mną jako bronią dla tego świata. Obdarz mnie mocą, którą zmiażdżę Twoich wrogów i sprowadzę Cię z powrotem. Od teraz jestem twoją własnością.
Stał nieruchomo i z zamkniętymi oczyma powtarzał te zdania w swojej rządnej zemsty głową.

Hatus bez mrugnięcia okiem, przyjął dar od swojego Boga. Jego oczy opętała ciemność i przybrały nagle czarno-fioletowy kolor. Jego ciało polatała aura ciemności i zniszczenia. W jednym momencie po prostu podniósł swoją prawą rękę bliżej twarzy i zaciskając pięść, sprawił, że krew, która wypływała z jego ran, nagle zmieniła kolor na czarny i wróciła do żył. Jego zaciśnięta pięść pokryła się czarną esencją z fioletowymi plamkami i przez trzy sekundy rosła, gdy nagle została zniwelowana przez niego samego. Chłopak lekko się zgarbił i odwrócił w stronę wyjścia. Jego całe ciało przeszywało zepsucie i spaczenie magią Zerefa. Zerknął spod byka na wszystkich "gapiów" i powoli zaczął wychodzić, nie zwracając uwagi na nikogo po drodze... Był już gotowy na zemstę.

z/t