No, chyba trafiłeś. - znajomy głos zabrzmiał w głowie chłopaka, kiedy ten zauważył przed sobą grupkę miejskich strażników. Mężczyźni wydawali się nieco zmęczeni, ale pełni nadziei. Zapewne wyczekiwali na maga, który podjął się zadania. Na całe szczęście ten już nadchodził. Jego charakterystyczny krok zwrócił uwagę strażników. Ci spojrzeli na niego i otworzyli szerzej oczy. Jeden z nich podszedł i przywitał się. W jednej chwili dziwił się widząc dziecinną lalkę na ramieniu chłopaka, lecz gdy przypomniał sobie o różnych dziwactwach magów wyciągnął spracowaną dłoń. Whoang odwzajemnił uścisk i od razu zadał pytanie:
- Zostałem przysłany by wam pomóc z jakimiś nieciekawymi koleżkami - Alec uśmiechnął się szeroko, co mogło wydać się nieco dziwne. Dla niego było normalne - Jakieś dodatkowe informacje, plan... cokolwiek? - zapytał, chcąc dowiedzieć się nieco więcej o celu swojej misji.
~ Wniknij w tego człowieka. Powiedz mi wszystko czego mi nie dopowiedział, sprawdź czy ma jakąś moc. Jeżeli tak to ją odczytaj... ~ pomyślał Alec, i nie czując odpowiedzi, szybko dodał:~ ... proszę.

Ostatnio edytowany przez Whoang (2014-07-20 21:17:36)

Alec przymrużył oczy, spoglądając na odchodzących mężczyzn. Zakręcił w dłoni swoją laską i opuścił delikatnie głowę. Patrzył się teraz na swoje buty. Rozplanowywał sytuację.
~ Czyli przed nami ciekawa zabawa? Jak sądzisz, są słabi i zlikwidujemy ich w sposób, jakby to powiedzieć - naturalny. Czy może ich przewaga liczebna wymaga specjalnych "środków ostrożności" ~ pomyślał, jak to miał w zwyczaju.
Wydaję mi się, że musimy najpierw lepiej poznać naszych przeciwników. Jest zbyt wcześnie, aby cokolwiek osądzać.
Alec Whoang zszedł na drogę i rozejrzał się dookoła.
~ A tak w ogóle, to gdzie mamy szukać tych naszych przeciwników? ~ pytanie zostało bez odpowiedzi.
Ruszył zatem mag przed siebie, stukając o bruk drewnianą laską i rozglądając się na drogę i na budynki. Okolica wydawałaby się dość spokojna, stąd dziwny był fakt o niepokojących zdarzeniach. Łatwe do zrozumienia było to iż pomoc była potrzebna. Szczerze powiedziawszy chłopak nie spodziewał się iż misja rangi C będzie wymagała od niego pokonania całej zgrai oprychów. Pewnie zleceniodawcy spodziewali się iż zleceniobiorca przybędzie z porządną ekipą by raz dwa uwinąć się z robotą. Alec miał spore szanse powodzenia. Musiał jednak myśleć. A to na szczęście było dość łatwe. W końcu co dwie głowy to nie jedna.

~ Dziwne, on chce z nami walczyć ?~ pomyślał Alec wykonując szybki ruch dłonią, w której trzymał laskę. Drewniana część opadła na bruk, a chłopak miał w ręku ostrze.
- Okej, z chęcią zapłacę. Nie mam jednak zbyt wiele - mówiąc to zbliżył się w mgnieniu oka do mężczyzny i jednym ruchem wybił mu sztylet z dłoni. Gdy ten upadał, Alec złapał broń zbira. Siłą swojego ciała zepchnął  na drzewo przeciwnika, przystawiając mu tępe ostrze do gardła.
- Paragon... czy faktura? - zapytał z uśmiechem rozdzierając miękką skórę tak by popłynęła krew.
Czy mówiłem ci już, że jesteś szalony?
~ Tak, a ja ci po raz kolejny odpowiadam. Nie szalony... tylko opętany.
Alec wytarł zakrwawione ostrze o łachmany mężczyzny, który opadł już na ziemię. Nie przepadał za robieniem rzezi, czasami jednak nie udawało mu się załatwić spraw pokojowo. Gildia nie pochwalała jego morderczych żądz. Te na szczęście niezbyt często dawały o sobie poznać. Kiedy mistrz gildii się, o tym dowie Alec znów będzie musiał wysłuchiwać o przepisach gildii i ich etyce moralnej. Whoang podniósł z ziemi drewnianą laskę i wsunął weń swój miecz. Zaczekał aż mechanizm podtrzymujący ostrze zaskoczy i oparł się, stojąc w miejscu i wypatrując kolejnych przeciwników.

Alec nie musiał długo czekać. Chwilę później pojawił się kolejny przeciwnik. Ten z kolei wydawał się być nieco silniejszy, co więcej posiadał zdolności magiczne. Chłopak spodziewał się iż od razu ujrzy umiejętności oponenta. Ten nie wahał się powstrzymać wysłannika swojego brata przed jakimikolwiek możliwościami. Ciekawe zagranie... ciekawe czy będzie je można skontrować.
- Hau, hau... znaczy się... tak przybyłem cię powstrzymać - jakże Whoang lubił igrać z przeciwnikami - Tylko coś nie pykło, i to ja zostałem powstrzymany.
~ Spróbuj przejąć jego moce i skontrolować te płomienie ~ pomyślał Alec ~ Proszę! ~ dodał, kierując wzrok na lalkę znajdującą się na jego ramieniu.
Sytuacja zdawała się być pod kontrolą. Równa walka z magiem powinna przynieść więcej korzyści dla nie posiadającego magicznych zdolności chłopaka, jeżeli ten znał za to więcej ciekawych zagrywek. I mógł zaskoczyć przeciwnika w każdej chwili. Alec miał o tyle szczęścia, że jego przyjaciel, na którym musiał polegać miał ogromne zdolności, jeżeli chodziło o kontrolowanie magii przeciwnika. Ale nie tylko. Dobrze było znać jego plany i pomysły na tą walkę. To pozwalało być ciągle krok przed oponentem. Młody mag bardzo lubił te ćwiczone przez lata odruchy, które pozwalały mu dzięki jednej informacji świetnie zachować się w każdej walce. "Unik w prawo, zamach z lewej, skok i cios" - naprawdę, tyle było możliwości wykorzystania tego co Nyoko naprawdę potrafił. Whoang nie chciał nawet myśleć jakie zdolności posiada reszta zamieszkałych w nim demonów.

Ostatnio edytowany przez Whoang (2014-07-22 22:21:39)

~ Ciekawy człowiek, nie uważasz? Zmień się w ich szefa i powalczmy ramię w ramię z tą gromadką bandytów.
- Zapraszam panowie, po kolei. - mówiąc to chłopak wyciągnął ostrze i przygotował się na pierwszą falę. W walce wręcz był dosyć zwinny, zatem nawet walka jeden na pięciu nie powinna sprawić problemu. Miał w zanadrzu jeszcze kilka sztuczek, ale wolał poczekać na przeciwników.