Lajos zamurowany stał oparty o ściankę przebieralni. Jego myśli wędrowały daleko poza granice świata rzeczywistego, po czym wracały do jego głowy, a następnie skupiały się na niej... na jej czynach... wyglądzie... sposobie bycia... Była idealna i tak bardzo niedostępna. Zaparł się ścianki i stał... stał i wyczekiwał. A w tedy demonica powiedziała magiczne słowa, które rozbrzmiewały w jego głowie niczym tysiąc dzwonów. Miało się zacząć, to już zaraz... Jego spięcie sięgało zenitu, a przyjemność do granic możliwości rozbierała jego ciało i umysł, bo ona go po prostu dotknęła. Ustami, nuciła coś pod nosem, a potem go pocałowała. Zaczerwienił się tak bardzo, że mógł równie dobrze w tedy zemdleć, ale jakaś dziwna moc trzymała go ciągle na nogach. Tak bardzo tego pragnął, że jego ręka zaczęła równomiernie wędrować z jej ręką, lecz w przeciwnym kierunku. Gdy ona chciała poddać go rozkoszy ręką, on starał się dotknąć jej piersi. Nigdy wcześniej nie miał okazji, ani szansy dotknąć kobiecej piersi. Zatrzymał się pod lewą piersią, gdyż ona już dotarła. Wślizgęła swoją zgrabną rączkę w spodnie, a potem w jego majtki. Dotknęła go, a on już odpłynął. Dał się ponieść emocją i jego "kolega" nawet dobrze się nie rozkręcił, a już skończył. Trwało to może 2-3 minuty, a on już doszedł. Było tego tak dużo, że całe spodnie miał mokre. Przez cały czas miał zamknięte oczy, a na samym końcu otworzył je, aby spojrzeć jej głęboko w jej demoniczne źrenice. Kiedy było już po wszystkim, zaciągnął kapelusz na speszoną i zaczerwienioną twarz i zmarnowany nie wiedział jak się zachować.

Chłopiec stał nieruchomy, jakby ktoś go sparaliżował. Ale właśnie tak było... To ona, kobieta, która zrobiła z nim wiele złego... Nie dawało mu spokoju to, co, jak i że w ogóle zrobiła. Kobieta coś odparła, ale Lajos nie był w stanie usłyszeć jej pięknego głosu, gdyż był jeszcze na wpół nieprzytomny. Po chwili Katrina otworzyła drzwi i najzwyczajniej w świecie wyszła, rzucając tylko ostrzeżenie, którego Lajos nie miał w planach się posłuchać. Jedynie głos rozsądku podpowiadał mu, że na dzisiaj koniec... Lepiej nie drażnić lwa. Zamkną szybko za nią drzwi i osunął się na nogach, opierając o boczną ściankę. Ze spuszczoną głową wpatrywał się w swoje krocze i widział tylko jedną, wielką, mokrą plamę. Myślał jednocześnie o niej i o tym żeby zmienić spodnie. Właśnie do przebieralni obok wszedł pewien mężczyzna, który musiał najzwyczajniej w świecie chcieć się przebrać. Chłopiec szybko się podniósł i wyczekiwał dogodnego momentu. Starzec przerzucił krótkie spodenki przez ściankę tak, aby wyschły. Chłopak szybkim i zwinnym ruchem zwinął je, podmienił za swoje i wybiegł szybko do swojej szafki, w której trzymał wszystkie swoje ciuchy. Przebrał się w mgnieniu oka i zaszedł po Koffi, która grzecznie czekała na Lajosa. Wpatrywała się w niego, a on w nią. Spotkali się, a on powiedział:
- To koniec misji, Katrina uciekła
Bardzo szybko odwrócił się i rzucił do swojego kociaka:
- Dalej Kofii, bo spóźnimy się na powóz do miasta.
Wypowiadając te słowa, w jego brzuchu nagle rozpętało się piekło. Przewracało się wszystko na samą myśl o podróży. Miał najzwyczajniej w świecie, jak każdy DS chorobę lokomocyjną...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
z/t