Lajos wsłuchiwał się parę sekund w szelest liści, a gdy spojrzał na ziemię i ślady pozostawione przez niego, Kofi i osobę trzecią, jego głowa skierowała się w stronę szelestów i wskakując w krzaki, zaczął biec przed siebie z zabójczym pędem. Żadna przeszkoda, żaden krzak i żadne drzewo nie mogło mu zatarasować drogi. Biegł i odbijał się od ziemi jak cyrkowiec. Liście drzew opadały mu na twarz, ale były to tylko zeschłe, nic nie znaczące aspekty całej pogoni. Chłopak wytężył wszystkie mięśnie i nie dawał sobie nawet chwili wytchnienia. Był gotowy na ewentualne pułapki, gdyż ciągle widział cały obraz terenu przed sobą i kontrolował sytuację na tyle, że w każdej chwili dałby radę upaść, przefikołkować, zrobić salto... uniknąć zagrożenia. Złość się gotowała w Lajosie na tyle mocno, że niekontrolowanie, gdy odbijał się od drzew, rozwalał je w pół, bo nie mógł znieść myśli, o utracie swojego jedynego przyjaciela. Wytrzymaj mała... wytrzymaj jeszcze chwilę. Zaraz będę. Takie myśli krążyły po głowie młodego Zabójcy Smoków.

W momencie, gdy Lajos usłyszał przytłumione rechotanie z wielu stron na raz, zatrzymał się robiąc ślizg po ziemi i zostawiając sporej długości ślad. Rozejżał się dookoła i nagle, usłyszawszy dźwięk armaty, przyszło mu do głowy, że ktoś zrobił go w konia... Niczym dziki guziec rzucił się pędem w stronę świateł, któr widział w wcześniej i w stronę plaży.

Lajos łapiąc oddech, gdy wbiegł na plażę, rozglądnął się za swoją przyjaciółką, której jednak nigdzie nie widział. Oglądając całą sytuację ze skraju lasu, chłopiec uświadomił sobie jedno. To ten na statku... Ten z przepaską na twarzy... To on jest szefem i to przez jego rozkaz porwano Kofii. Krew się w nim zagotowała i już wylała. Było za późno żeby się opamiętał. Jego oczy wpatrywały się z rządzą mordu na kapitana. W głowie wirowały mu różne wyobrażenia, co i w jaki sposób mógłby zrobić małej przyjaciółce... Nie wytrzymał. Powietrze w okół zaczęło wirować, a na ziemi pojawił się srebrny okrąg mocy, który również zaczął wirować. Lajosa skóra zaczęła przybierać na siebie srebrzyste łuski, a na głowie wyrosły mu dwa zakrzywione rogi. Jego ręce przybrały kształt dłoni smoka. Biło od niego świetlistym blaskiem, a chmury, które zasłaniały księżyc, rozstąpiły się nad polem bitwy. Powoli od samego środka, światło księżyca dotykało piasku. Światło wędrowało dalej i dalej, a gdy spotkało już stopy Lajosa, ten zniknie. W błyskawicznym tempie pojawi się nad polem walki.
Podwójny Sierp Księżycowego Smoka ! - wykrzyczy to, będąc już jakieś 50 m nad statkiem i kapitanem. Wykona dwa kopnięcia z półobrotu, a w stronę Kapitana poleci "X" wykonany z światła księżyca. Będzie lecieć z niewiarygodną szybkością i precyzją, oraz ogromną siłą. Po wykonaniu tego ataku, Lajos przejdzie od razu do następnego i wykona Ryk Księżycowego Smoka wzmocniony również Smoczą Siłą, którą aktywował już na skraju lasu. Potem spadnie na ziemię, ale w powietrzu będzie czekać żeby uniknąć, bądź zneutralizować magię wroga swoimi atakami. Jak już będzie dotykać piachu, przejdzie do następnej serii ataków. Jego twarz była obarczona aurą gniewu i mordu, a światło księżyca sprawiało, że roznosiła go energia.

Kiedy Lajos widział, że popełnił błąd pakując się w takie bagno, nie miał już drogi odwrotu. Jego towarzysze, dostają wycisk, Kofi ciągle nie widać, a kapitan statku jest jakimś kopiatorem magii. Chłopak stając twardo na ziemi, widział ataki, które przed dosłownie sekundą wypuścił w jego stronę, ale teraz lecą w niego. Srebrzysta aura zalśniła mocniej wokół niego, a on z lekkim uśmieszkiem na twarzy przyszykował się na taka ewentualność. Stanął rozkrakiem, mocno wbił nogi w ziemię, a kiedy ataki już dotrą do niego, on otworzy paszczę i pochłonie je jakby przekąskę. Następnie z pełnym brzuchem odwróci się w stronę piratów atakujących jego towarzyszy i wykona Ryk Księżycowego Smoka, zataczając łukiem tak, aby skosić ich wszystkich. Następnie skieruje swoje spojrzenia na kapitana i przyszykuje się na jego ataki, oraz na odpowiedzenie czymś, czego nie będzie w stanie zablokować.

Lajos widząc, że Kapitan skopiował jego moce, mógł się tylko domyślać, bo może wyniknąć z dłuższej walki... Połykając skopiowaną zdolność i wypuszczając w przeciwników, wiedział już, że nie może robić takich akcji, gdyż ciągle jest to jego moc. Chłopak wypuszczając ten pochłonięty atak w stronę piratów na plaży i widząc po tym plamę krwi w jaskini, zrobił wielkie oczy... Jego wzrok złowieszczo spadł na kapitana. Widząc, że reszta ocalałych wchodzi na pokład magicznego statku, sam odwrócił się w jego stronę. Stanął w rozkroku, a jego moc w okół niego, zadrżała ziemią na tyle mocno, że rozwalił ją w okręgu nieopodal swoich nóg. Lego lewa noga poszła do tyłu, a prawa ręka została wyprowadzona do przodu. Jego głowa poszła w dół, a energia nagle wzrosła. Przed jego zaciśniętą dłonią pojawiła się niewielkiej wielkości, srebrzysta kulka. Kulka będzie rosła i rosła, aż urośnie do wielkości piłki plażowej. Potem nagle zniknie, a na twarzy chłopca, która skierowana jest w dół pojawi się uśmiech. Ktoś stojąc naprawdę blisko mógłby tylko usłyszeć niemrawy szept, a brzmiał ton tak - Podróż Czasów: Luna Vexus. I w tym momencie, z ręki Lajosa wystrzeli gigantyczny, srebrny promień o wielkości co najmniej 3. takich statków i szerokości 2. Jego moc będzie tak przytłaczająca, że sam użytkownik zostanie nieco wgnieciony w podłoże, ale nic mu się nie stanie, gdyż użył do wykonania tego ataku Siły Smoka i mógł znieść taki natłok energii księżyca w jednym momencie. Po skończonym ataku osunie się na prawe kolano i podeprze o ziemie rękoma, gdyż będzie nieco zmęczony po tak potężnym ataku.

// Tak, nie żeby coś, ale w poście kiedy atakowałem 1. raz Kapitana napisałem "Potem spadnie na ZIEMIĘ", a jak kojarzę, to na statku nie ma ziemi, tylko ew. pokład czy coś w ten deseń, ale ok... Taka sytuacja jest ciekawsza :)\\

Kiedy Lajos zapominając się w całej sytuacji na polu bitwy popełnił tak rażący błąd i siedział nogą i po pas pomiędzy dolnym, a górnym pokładem, popatrzał się na załogę i kapitana. Jego wzrok mówił coś w stylu "wait a minute". Uderzył łokciem dwa razy w podłogę tak, aby zrobić nieco większą dziurę i się z niej wydostać. Jego Siła Smoka zgasła w momencie, gdy jego noga ugrzęzła. Wygasła, a może specjalnie ją wyłączył ? Może chciał zmylić wszystkich ? Wstał i na lekko ugiętych nogach, wyprostowany, stanął naprzeciw kapitana. Strzelił karkiem raz, a potem drugi raz.
- Magia Kopiowania innej Magii... Sprytne, ale...
No właśnie, było jedno "ALE", które miało w jednej chwili przeważyć szalę na stronę chłopca.
- Ale chyba wiesz, że jestem odporny na swoją magię ?
Jego oczy złowieszczo zmarszczyły się, a Siła Smoka nagle rozniosła energią falę uderzeniową. Niewielką i tylko w stronę załogi i kapitana. Nie pod siebie. Jego oko żarzyło się piekielnym ogniem, a księżyc świecił jeszcze jaśniej niż zwykle. Lajos przybrał swoja bojową formę i wykrzyczał na głos.
- Oddaj mi Kofii, albo zarżnę Cię jak świnię !!!
Jego głos niósł się po całej plaży. Jeżeli Kapitan nie powie, że ją odda, to Lajos wystrzeli w jego stronę z Ciosem Księżycowego Smoka i będzie celował w twarz. Jeżeli też wykona jakiś podejrzany ruch w celu atakowania, też dostanie atakiem w twarz, a następnie poleci seria tych samych ataków na całe jego ciało.

-----------------------------------------------------------------------------
Chuje muje dzikie węże, zwalniam temat.  Z/T

Ostatnio edytowany przez Lajos (2014-09-23 14:22:00)

Można powiedzieć, że Kaz pojawił się w tym miejscu w złym czasie. Najwidoczniej jakiś demon urządził sobie polowanie na ludzi. To był Revan, który właśnie targał martwe, zmasakrowane ciała dwóch osobników po ziemi. Najpewniej byli to jacyś magowie. Zostawiał bardzo mocne ślady krwi, ale nie swojej, tylko ze zmasakrowanych zwłok, które ciągnął. Wtedy demon zobaczył kogoś siedzącego na klifie, kolejną ofiarę. Wypuścił z rąk oba ciała, które bezwładnie upadły na ziemię i z trzaskiem uderzyły o podłoże. Zamaskowany wziął jedną rękę do góry i zwiększył kilkaset razy przyciąganie ziemskie, przyszpilając gówniarza do ziemi.
- Ludzkie ścierwo... - ciążenie stopniowo się zwiększało, wraz z jego zaciskaniem pięści, którą z otwartej dłoni zaciskał bardzo powoli. Im więcej bólu, tym lepiej.